ساکنان زمین در آستانه مهیج ترین سفر تاریخی قرار دارند

کد خبر : 720

تاریخ انتشار : شنبه ۶ اسفند ۱۴۰۱ - ۵:۲۴

با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژی و علمی در زمینه فضانوردی، انسان‌ها در حال حاضر در آستانه یکی از مهیج‌ترین سفرهای تاریخ هستند، یعنی سفر به فضا. با فرستادن انسان‌ها به مریخ، بازگشت به ماه، و برنامه‌های دیگر در آینده، انسان‌ها در حال پیشرفت به سمت فراگیر شدن حضور در فضا هستند. بنابراین، می‌توان گفت که انسان‌ها در آستانه سفرهای مهیج و نوآورانه به فضا هستند.

تفسیر این جمله ممکن است با توجه به منظور و منبع متفاوت باشد، اما در کلیت به معنای زیر است:

درحالیکه سفر به آینده با نزدیک شدن به سرعت نور ممکن است، هر بار دانشمندان راهی برای سفر به گذشته می‌یابند، قانونی جلوی تحقق آن را می‌گیرد. آیا سفر به گذشته واقعاً در جهان ما ممنوع است؟ یک ضرب‌المثل ایرانی معروف است که می‌گوید «آب ریخته، جمع‌شدنی نیست.» گمان نمی‌کنم کسی بخواهد منطق این جمله را زیر سؤال ببرد، اما آیا تا‌به‌حال از خود پرسیده‌‌اید چرا آبی که به این راحتی از لیوان روی زمین می‌ریزد، به همان راحتی دوباره به داخل لیوان بر‌نمی‌گردد؟ اگر از ریختن آب روی زمین فیلم گرفته باشیم، می‌توانیم با معکوس کردن پخش ویدئو، برگشتن آب به داخل لیوان را تماشا کنیم؛ انگار زمان به عقب برگشته است. اما در دنیای واقعی و با وجود تلاش‌های بیشمار در طول تاریخ، متأسفانه پدیده‌ی سفر در زمان هنوز نتوانسته است از قلمرو داستان‌های علمی‌تخیلی خارج شود.

سفر به گذشته

با توجه به قوانین فیزیکی و نظریه‌های معتبر، سفر به گذشته به طور کامل در جهان ما ممکن نیست. به طور خلاصه، این به دلیل دو دلیل اساسی است:

پارادوکس‌های زمانی

سفر به گذشته ممکن است منجر به پارادوکس‌هایی مانند پارادوکس «جعبه‌ی ابزار گودل» شود. این پارادوکس بر مبنای این است که اگر شما یک جعبه ابزار داشته باشید که می‌تواند در زمان سفر کند، می‌توانید به گذشته بروید و یکی از والدین خود را بکشید، در این صورت سؤال پیش می‌آید که چگونه می‌توانید به گذشته بروید و والدین خود را بکشید، در حالی که اگر این اتفاق رخ دهد، دیگر نمی‌توانید به دنیا بیایید تا این جعبه را بسازید و آن را در زمان سفر بکنید. بنابراین، پارادوکس‌های زمانی نشان می‌دهند که سفر به گذشته باعث تناقضات منطقی خواهد شد.

قانون حفظ اطلاعات

قانون حفظ اطلاعات، که در فیزیک کوانتومی بسیار مهم است، نشان می‌دهد که اطلاعات در یک سیستم باید همیشه حفظ شود و نمی‌تواند از بین برود. بنابراین، اگر شما به گذشته بروید و تغییری در آن ایجاد کنید، باعث تغییر در جریان اطلاعات خواهید شد که با قانون حفظ اطلاعات در تناقض است.

بنابراین، متأسفانه سفر به گذشته در دنیای واقعی به شدت محدود است و ممکن است این پدیده هیچ‌وقت از داستان‌های علمی‌تخیلی به دنیای واقعی منتقل نشود.

آیا-سفر-در-زمان-ممکن-است-min.jpg

قانون پایستگی زمان

بگذارید همین ابتدا بگوییم که ما کاملاً هم در مورد زمان بی‌اطلاع نیستیم. مثلاً می‌دانیم که بُعد زمان در سه بُعد دیگر فضا در هم تنیده شده و تاروپود چهاربُعدی جهان هستی را تشکیل می‌دهد. این را هم می‌دانیم که گذر زمان نسبی است و بسته به اینکه چارچوب مرجعمان چیست، می‌توانیم خیلی آهسته و آرام به ‌آینده سفر کنیم و برای این کار لازم است یا به سرعت نور نزدیک شویم یا به یک سیاه‌چاله؛ اما خب، محقق نشدن این دو مورد به خاطر محدودیت‌های مهندسی است، نه قوانین فیزیک.

در واقع، قانون فیزیکی مهمی به نام “قانون پایستگی زمان” وجود دارد که بیان می‌کند که زمان همیشه به جلو جریان پیدا می‌کند و نمی‌توان به سادگی به گذشته بازگشت. این قانون به عنوان یکی از اصول مبتنی بر نظریه نسبیت عام اینشتین شناخته می‌شود.

در واقع، این اصل از تجربه‌های بسیاری که توسط دانشمندان انجام شده است تأیید شده است، از جمله تجربیات مرتبط با پدیده‌ی “اصطکاک زمانی” که با تأثیر میدان‌های گرانشی رخ می‌دهد. به عبارت دیگر، زمان برای عبور از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر، باید به طور پیوسته جریان پیدا کند و نمی‌توان به طور ساده‌ای در زمان حرکت کرد یا به گذشته بازگشت.

به همین دلیل، تاکنون هیچ دلیل علمی برای اثبات وجود سفر در زمان به گذشته یا آینده وجود ندارد. با این حال، تحقیقات در حوزه فیزیک کوانتومی نشان داده است که در سطح ذرات کوچک، پدیده‌هایی مانند “انباشت کوانتومی” و “تله‌پورتاسیون” وجود دارند که در آنها ذرات به صورت ناگهانی از یک نقطه به نقطه‌ی دیگر منتقل می‌شوند و در این صورت به نوعی می‌توان به یک نوع سفر در زمان اشاره کرد، اما در این حالت، ما نمی‌توانیم کنترلی داشته باشیم که کجا و کی این انتقال صورت می‌گیرد.

آیا سفر در زمان ممکن است

در حال حاضر، به دلیل محدودیت‌های فیزیکی و علمی، سفر در زمان امری بسیار دشوار و مشکل‌بار است. اما با پیشرفت تکنولوژی و دستیابی به دانش بیشتر در زمینه فیزیک، ممکن است در آینده، راه‌هایی برای سفر در زمان کشف شوند. اما برای اینکه سفر در زمان ممکن باشد، باید ابتدا با بررسی و فهمیدن قوانین فیزیکی و طبیعت، از محدودیت‌های فنی و مهندسی عبور کرد. همچنین، برای سفر به گذشته، باید با مسئله پارادوکس زمانی که از تضادهای منطقی ناشی می‌شود، مقابله کرد. در کل، می‌توان گفت که در حال حاضر، سفر در زمان از نظر علمی و فیزیکی ممکن است، اما فنی و مهندسی آن بسیار دشوار است و هنوز به دنبال راه‌حل‌های مناسب در این زمینه هستیم.

نسبیت خاص: سفر به آینده ؛‌ نسبیت عام: سفر به گذشته

در نظریه نسبیت خاص، ایده سفر به آینده به صورت نسبی ممکن است، به این معنا که با نزدیک شدن به سرعت نور، زمان به نسبتی که در نقطه شروع ایستاده‌ایم به طور آهسته‌تر جریان می‌یابد، بنابراین اگر یک شخص با سرعت نزدیک به سرعت نور سفر کند، زمان برای او به طور نسبی آهسته‌تر می‌گذرد و او می‌تواند در آینده به طور نسبی زودتر از کسانی که در نقطه شروع ایستاده‌اند، به دنیا بازگردد.

اما در نظریه نسیت عام، این امکان وجود ندارد که به گذشته سفر کنیم. چرا که بازگشت به گذشته، باعث تضاد در قوانین فیزیکی می‌شود و ممکن است باعث وقوع پدیده‌های پارادوکسالی شود. برای مثال، اگر به گذشته برگردیم و موجودیتی را که باعث شده بود زمان سفر کنیم، از بین ببریم، پس چه اتفاقی خواهد افتاد؟ این مسئله به شکل پارادوکس گرانشی معروف است. بنابراین، در نظریه نسبیت عام، سفر به گذشته به صورت طبیعی ممکن نیست.

ساکنان-زمین-در-آستانه-مهیج-ترین-سفر-تاریخی-قرار-دارند-min.jpg

از اثبات علمی خبری نیست

تا جایی که ما خبر داریم، فیزیک بنیادی هیچ اهمیتی به زمان نمی‌دهد، انگار برایش زمان تعریف نشده است. بااین‌حال، ما داریم جریان زمان را از گذشته به آینده تجربه می‌کنیم و گذر زمان برایمان به اندازه سفید شدن موها و چروک‌های صورت واقعی و قابل‌لمس است و اینطور که پیدا است،‌ علم فیزیک نتوانسته است آنقدر که ما امیدوار بودیم به مبحث سفر در زمان مطلب مفیدی اضافه کند. وقتی بحث آنتروپی می‌شود، هنوز به چیزی بهتر از «هی! چه اتفاق تصادفی جالبی!» نرسیده‌ایم، چون همه‌چیز از جنبه آماری و احتمالات بررسی می‌شود، نه معادلات محکم و غیرقابل‌تردید ریاضی. در نهایت شاید بتوانیم روزی از لحاظ نظری، ماشین زمان یا همان منحنی زمانی بسته‌ای ایجاد کنیم که با قوانین فیزیک در تناقض نباشد. شاید راه ایجاد کرم‌چاله را کشف کنیم یا در انباریِ یک خانه قدیمی، استوانه‌ای را پیدا کنیم که تا بی‌نهایت ادامه داشته باشد و بتوانیم با حرکت در امتداد آن به گذشته سفر کنیم.

بله، همچنان موضوع سفر در زمان برای فیزیکدانان و محققان علمی جذاب است و ادامه تحقیقات در این زمینه ممکن است در آینده به نتایج جالبی منجر شود. اما تاکنون هیچ اثبات علمی محکمی در این مورد ارائه نشده است و تحقیقات در این زمینه به دلیل پیچیدگی و تعارض با قوانین فیزیک ممکن است بسیار سخت و پیچیده باشد. با این حال، بهبود تکنولوژی و توسعه نظریه های جدید در فیزیک ممکن است در آینده امکان سفر در زمان را برای انسان فراهم کنند.