حقایقی ترسناک درباره متاورس که قرار است دنیای تکنولوژی را تحت تاثیر قرار دهد

آیا در آینده،  رفتن به محل کار به معنای استفاده از عینک واقعیت مجازی است؟

پنجاه سال بعد، وقتی به زمان خود فکر می کنیم، احتمالاً اینترنت دو بعدی که اکنون از آن استفاده می کنیم، به طرز خنده داری قدیمی به نظر می رسد.

به احتمال زیاد ما از اینترنت از طریق صفحه نمایش استفاده نخواهیم کرد، اما تعامل ما با آن احتمالاً کاملاً متفاوت از زمان فعلی است.

ما اشیاء را با استفاده از فناوری واقعیت مجازی افزوده (AR) کنترل می‌کنیم، جهان‌های VR را کاوش می‌کنیم و واقعیت را با دیجیتال به روش‌هایی ترکیب می‌کنیم که در حال حاضر نمی‌توانیم تصور کنیم.

در بسیاری از دنیاهای مجازی که ممکن است در آینده با هم ادغام شوند و متاورس ها را تشکیل دهند، می توانید به عنوان یک آواتار حرکت کنید.

Metaverse بیش از حد تبلیغ شده است، بنابراین مهم است که به خاطر داشته باشید که چیزی است که هنوز وجود ندارد. حتی کسانی که به این مفهوم علاقه دارند در مورد چیستی آن اختلاف نظر دارند.

آیا جهان های مجازی مختلف به گونه ای با یکدیگر ارتباط برقرار خواهند کرد که فناوری های رقیب در حال حاضر ارتباط برقرار نمی کنند؟ آیا قرار است زمان بیشتری را در آن دنیاها صرف کنیم تا در دنیای واقعی؟ آیا برای اداره این فضاهای جدید به قوانین کاملاً جدیدی نیاز خواهیم داشت؟

هنوز پاسخی برای هیچ یک از این سؤالات وجود ندارد، اما این مانع از علاقه زیاد به متاورس و اغراق در صحبت در مورد آن و تبلیغ  نشد، زیرا شرکت ها آن را راهی جدید برای کسب سود می دانند.

قبلاً شرکت‌هایی را دیده‌ایم که روی پلتفرم‌های نوپای Metaverse، از Horizon Worlds خود متا ، بازی‌هایی مانند Roblox و Fortnite ، تا فضاهای تازه ایجاد شده مانند Sandbox و Decentraland. Decentraland، راه‌اندازی کرده‌اند.

نایک اکنون کفش‌های کتانی «مجازی» می‌فروشد، HSBC دارای « زمین» در Sandbox است، و کوکاکولا، لویی ویتون و ساتبی در Disentraland حضور دارند.

اصطلاح متاویروس حدود ۳۰ سال پیش توسط نیل استفنسون ابداع شد. قهرمان داستان در کتاب خود “تصادف برف” زندگی بهتری را در دنیای مجازی برای خود پیدا می کند.

شاید جسورانه ترین گام برای تبدیل آن داستان علمی تخیلی به فناوری واقعی در اکتبر ۲۰۲۱ رخ داد، زمانی که فیس بوک اعلام کرد نام خود را به Meta تغییر می دهد و شروع به سرمایه گذاری میلیاردها دلار برای تبدیل خود به شرکتی کرد که در درجه اول بر توسعه متاورس متمرکز است چشم اندازی که توسط موسس و رئیس این شرکت مارک زاکربرگ به وجود آمد.

موضوع سانسور در متاورس بحث برانگیز است نه تنها به این دلیل که نظارت بالقوه میلیاردها آواتار دیجیتالی که با یکدیگر از طریق دنیای مجازی در حال مکالمه هستند از نظر فنی دشوار است، بلکه به دلیل حجم عظیمی از داده‌هایی که این آواتارها تولید می‌کنند نیز بحث‌برانگیز است.

یک مطالعه دانشگاه استنفورد نشان داد که گذراندن ۲۰ دقیقه در دنیای مجازی بیش از ۲ میلیون ضبط حرکت بدن منحصر به فرد را ایجاد می کند که می تواند یک منبع جدید غنی از داده ها برای شرکت هایی باشد که به دنبال بهره برداری از آن هستند.

الکس رایس، یکی از بنیانگذاران شرکت امنیت سایبری HackerOne، معتقد است که طراحی Metaverse باید قبل از اینکه هر شرکتی به کارمندانش اجازه دهد قدرت خود را آزاد کنند، به دقت فکر شود.

رایس می‌گوید: «چیزی به معصومیت مکالمه بین کارمندان درباره یک کولر آبی را تصور کنید.

ممکن است افراد از مشاغل خود اخراج شوند زیرا در جریان صحبتی که فکر می‌کردند یک مکالمه غیررسمی و خصوصی با همکارشان چیزی گفته‌اند، زمانی که آن مکالمه به طور جمعی توسط شرکتی که در آن کار می‌کنند نظارت می‌شد.

تام فیسک، ویراستار فناوری Immersive Wire، می گوید هنوز برای فکر کردن در مورد کار در Metaverse خیلی زود است.

متاورس چیست؟

متاورس یک اصطلاح ریاضی است که در هندسه و جبر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در هندسه، متاورس به صورت یک شکل دو بعدی می‌باشد که از دو بعدگاه یکدیگر با یک خط موازی است. این شکل اغلب به صورت یک مستطیل یا یک مربع در نظر گرفته می‌شود.

در جبر، متاورس به عنوان یک تابع از دو متغیر تعریف می‌شود که نشان‌دهندهٔ رفتاری که یک تابع دارد در برابر تغییرات متغیرهای دیگر است. به عنوان مثال، متاورس معمولاً برای توصیف رفتار یک تابع در برابر تغییرات در پارامترهای آن به کار می‌رود. در طول سال‌ها، این اصطلاح به دلایل مختلفی، از جمله کاربردهای آن در تئوری اطلاعات و هوش مصنوعی، مورد استفاده قرار گرفته است.

حقایق ترسناک متاورس

مفهوم متاورس در ریاضیات و هندسه بسیار معمول و شاید حتی زیبا به نظر بیاید، اما این مفهوم به دلایلی نیز به عنوان یک حقیقت ترسناک شناخته می‌شود. استفاده از متاورس در برنامه‌ها و بازی‌های آنلاین، با ایجاد ارتباط نزدیک با کاربر، به ایجاد اعتیاد وابستگی می‌انجامد.

یکی از حقایق ترسناک متاورس، مربوط به استفاده آن در تئوری اطلاعات و هوش مصنوعی است. در این زمینه، متاورس به عنوان یک ابزار برای شناسایی الگوهای خطا در سیستم‌های هوش مصنوعی استفاده می‌شود. با این حال، این استفاده می‌تواند باعث شود که سیستم های هوش مصنوعی با خطاهایی که در بدون نظارت آنها وجود دارد، آشنا شوند و این خطاها را برای خود تکرار کنند. به عنوان مثال، یک سیستم هوش مصنوعی که برای تشخیص چهره آموزش دیده شده باشد و متاورس را برای تشخیص چهره استفاده کند، ممکن است چهره افراد را اشتباه شناسایی کند و این خطا را تکرار کند.

همچنین، در هندسه، یکی از حقایق ترسناک متاورس مربوط به طرح‌های خاصی است که ممکن است در آنها چندین متاورس در کنار هم وجود داشته باشد. این طرح‌ها به عنوان طرح‌های متاورس شناخته می‌شوند و ممکن است در آنها الگوهای بسیار پیچیده و تکراری وجود داشته باشد که بسیار سخت به نظر می‌رسند.

بنابراین، متاورس یک مفهوم مهم در ریاضیات و هندسه است، اما برای کاربردهای خاصی می‌تواند به عنوان یک حقیقت ترسناک در نظر گرفته شود.

حریم خصوصی و متاورس

متاورس، به عنوان یک تابع ریاضی، به طور معمول در محیط‌های محاسباتی و پردازشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی موارد، استفاده از متاورس می‌تواند به نوعی به حریم خصوصی افراد آسیب برساند.

به عنوان مثال، در یک بانک اطلاعاتی، استفاده از متاورس برای شناسایی الگوهای تراکنش‌های مالی، می‌تواند به روشی ناخواسته به داده‌های حساسی دسترسی داده شود. اگر بانک اطلاعاتی دارای اطلاعاتی حساسی مانند اطلاعات پزشکی، اطلاعات مالی و یا اطلاعات حساس دیگری باشد، استفاده از متاورس به نوعی می‌تواند باعث نشر اطلاعات حساس و دخیل شدن به حریم خصوصی افراد شود.

برای حفظ حریم خصوصی، می‌توان از روش‌هایی مانند جایگزینی داده‌های حساس، افزودن نویز به داده‌ها و یا استفاده از الگوریتم‌های حفظ حریم خصوصی مانند Differential Privacy استفاده کرد. این روش‌ها به کمک تابع‌هایی مانند تابع‌های hash، می‌توانند به نوعی از شناسایی ناشی از استفاده از متاورس جلوگیری کنند.

بنابراین، استفاده از متاورس به تنهایی نمی‌تواند به حریم خصوصی افراد آسیب برساند، اما ممکن است در محیط‌های خاص و در صورت عدم رعایت تدابیر امنیتی مناسب، به خطر حریم خصوصی افراد بیانجامد.

اعتیاد به دنیای مجازی و متاورس

اعتیاد به دنیای مجازی و متاورس یکی از مشکلات رایج امروزه است که ممکن است بر روی رفتارهای فردی و روابط اجتماعی آن‌ها تأثیرگذار باشد.

متاورس به عنوان یکی از عوامل مهم در ایجاد اعتیاد به دنیای مجازی شناخته شده است. استفاده از متاورس در برنامه‌ها و بازی‌های آنلاین، با ایجاد ارتباط نزدیک با کاربر، به ایجاد اعتیاد وابستگی می‌انجامد.

با توجه به اینکه متاورس به عنوان یک الگوریتم ریاضی و قابلیت پردازش بالایی دارد، برنامه‌سازان می‌توانند از آن به منظور بهبود تجربه کاربری در برنامه‌هایشان استفاده کنند. به عنوان مثال، در برخی از بازی‌های آنلاین، متاورس برای پیشنهاد دادن چالش‌های سطح بالاتر به بازیکنان استفاده می‌شود که به گیج کردن بازیکنان و تحریک آن‌ها برای ادامه بازی منجر می‌شود.

به منظور کاهش اثرات منفی اعتیاد به دنیای مجازی و متاورس، برنامه‌سازان و طراحان باید برنامه‌هایشان را به نحوی طراحی کنند که به مقابله با اعتیاد کمک کنند. به عنوان مثال، برنامه‌هایی که به کاربران اجازه می‌دهند که زمان استفاده خود را محدود کنند و یا قابلیت توقف فعالیت در هر لحظه را دارا باشند، می‌تواند به کاهش اعتیاد وابستگی به دنیای مجازی و متاورس کمک کند. همچنین، تحقیقات در زمینه ایجاد الگوریتم‌های جدید و بهینه‌سازی استفاده از متاورس در برنام

پوشیدنی‌های متاورسی

پوشیدنی‌های متاورسی یا “متاوئرابلز”، ابزارهایی هستند که از تکنولوژی متاورس برای پیشرفته‌سازی قابلیت‌هایشان استفاده می‌کنند. این پوشیدنی‌ها معمولاً شامل یک دستگاه الکترونیکی هستند که به بدن فرد متصل می‌شود و به کمک حسگرهای مختلفی که در آن قرار دارند، اطلاعاتی را از بدن فرد جمع‌آوری می‌کنند.

اطلاعات جمع‌آوری شده توسط پوشیدنی‌های متاورسی می‌توانند شامل فعالیت‌های ورزشی، تغذیه، میزان استرس، ضربان قلب و غیره باشند. سپس این اطلاعات با استفاده از الگوریتم‌های متاورسی پردازش شده و به صورت خروجی به کاربر ارائه می‌شود. به عنوان مثال، پوشیدنی‌های متاورسی می‌توانند به کمک الگوریتم‌های متاورسی، تغییرات وزن بدن را پیش‌بینی کرده و راهنمایی کنند که برای حفظ وزن مناسب چه رژیم غذایی و تمرینات ورزشی مناسبی را باید دنبال کرد.

همچنین، پوشیدنی‌های متاورسی می‌توانند به عنوان ابزاری برای کنترل و مدیریت استرس و اضطراب نیز استفاده شوند. با استفاده از حسگرهای قرار داده شده در پوشیدنی، میزان استرس و اضطراب فرد را تشخیص می‌دهند و با استفاده از الگوریتم‌های متاورسی، به کاربر راهنمایی می‌کنند که چگونه با استفاده از تمرینات تنفسی و مدیتیشن و غیره، استرس و اضطراب خود را کاهش دهد.

حقایقی ترسناک درباره متاورس که قرار است دنیای تکنولوژی را تحت تاثیر قرار دهد
استفاده از تکنولوژی متاورس و دسترسی به دنیای مجازی باعث شده تا برخی حقایق ترسناک در ارتباط با این تکنولوژی بوجود آیند. در زیر برخی از این حقایق ترسناک را بررسی می‌کنیم:

۱- افزایش وابستگی به دنیای مجازی: استفاده بیش از حد از دنیای مجازی و تکنولوژی متاورس می‌تواند به افزایش وابستگی فرد به این دنیا منجر شود. این وابستگی ممکن است باعث اختلال در روابط اجتماعی، کاهش تمرکز و توجه، افزایش اضطراب و افسردگی و حتی افزایش خطر اعتیاد شود.

۲- نقض حریم خصوصی: استفاده از تکنولوژی متاورس ممکن است به نقض حریم خصوصی فرد منجر شود. این تکنولوژی قادر است به دقت اطلاعات فردی از قبیل موقعیت مکانی، رفتارها و حتی فکر و اندیشه‌های فرد دسترسی داشته باشد. در صورتی که این اطلاعات در دسترس بی‌مورد افراد یا سازمان‌هایی باشند، ممکن است منجر به نقض حریم خصوصی فردی شود.

۳- ایجاد واقعیت مجازی: استفاده از تکنولوژی متاورس و دسترسی